Ik kan niet meer zelfstandig wonen

Home 2

Zomaar ineens werd het mij verteld. 
Dat het zelfstandig wonen echt niet meer kan.
Het werd even verteld door een vreemde.
Wat weet hij er nou toch van?

Ik dacht dat we altijd samen zouden blijven.
Tot de dood ons scheidt.
Nu wordt er gezegd dat we niet meer samen thuis kunnen wonen, dat het zo echt niet langer meer kan. Wat een onzin. Wat een leugens. En degene die dit op zijn geweten heeft is mijn man.

Daar sta ik dan in een vreemde omgeving, met vreemde mensen om mij heen.
Mensen die zich maar raar gedragen.Ik hoor hier niet.Ik ken er hier niemand. 
Een onbekende dame komt op mij afgelopen: “drink maar wat, ga lekker zitten. Doe alsof je thuis bent!”
Hoe kan je dat nou doen? In een omgeving waar je niemand kent?

Een storm aan emoties razen door mij heen.
Ik voel verdriet.
Ik voel me boos. 
Ik ben teleurgesteld.
Ik voel me onzeker.
Ik ben bang.
Maar ik voel me vooral erg alleen.

Nu kruip ik terug in mijn schulp.
Terug naar hoe het vroeger was.
Terug naar DE VEILIGE TIJD.
Terug naar wie ik was.

Home 2

Tot de volgende blog, en heb je vragen? Stel ze mij gerust via onze contactpagina.