Voeg je koptekst hier toe
Meneer A. (59 jaar) kreeg begin van dit jaar een auto-ongeluk met als gevolg een dwarslaesie. Een jaar later moest hij geopereerd worden aan de gevolgen van decubitus. Wij delen zijn verhaal om je te laten inzien dat het vroegtijdig signaleren (en handelen) van decubitus een hoop leed kan voorkomen.
“Overdag zat ik in mijn rolstoel en ’s nachts lag ik in bed, op mijn rug.” Meneer A. wijst naar het bed dat in de woonkamer staat. “Twee keer per dag kreeg ik hulp, één keer om uit bed te komen en één keer om in bed gelegd te worden.” Het ontbijt, lunch en diner wordt nog steeds door zijn buurvrouw gebracht en de thuiszorg verzorgt het huishouden.
Toen onze wondverpleegkundige na een paar weken bij meneer thuiskwam signaleerde zij een kwetsbare plek op zijn stuit en adviseerde onder andere wisselligging. Doordat hij gebruik maakte van particuliere hulpverleners had hij te weinig mensen aan zijn bed om de zorg te bieden die nodig was, denk bijvoorbeeld aan wisselligging tijdens de nacht of overdag of meneer A. in bed leggen om de stuit te ontlasten.
“Door de dwarslaesie voelde ik geen pijn en eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dit me ook wel eigenwijs maakte. Ik vond dat de wondverpleegkundige zeurde en bleef bij de zorg zoals ik hem kreeg.” Meneer A. lacht naar de wondverpleegkundige die ook bij dit gesprek zit en vervolgt zijn verhaal.
“Ik vroeg de buurvrouw wel of ze meer eiwitten wilde toevoegen aan de maaltijden en ik dacht dat dit voldoende was. Helaas. Had ik het maar geweten… ” De wond werd steeds groter, en meneer A. moest uiteindelijk geopereerd worden aan decubitus waarbij ze dood weefsel weg hebben gesneden.
“Ja, toen gingen mijn ogen wel open en dankzij een plan van aanpak samen met de wondverpleegkundige is de situatie nu ook heel anders. ’s Nachts komt de nachtdienst, zodat ik van zij wissel en ze smeren de zijde waar ik nu op lig in met een créme.”
Wondverpleegkundige Lieke geeft aan dat het zó enorm belangrijk is dat patiënten weten wat decubitus is en wat de gevolgen zijn van decubitus, maar óók dat het verzorgend personeel dit vroegtijdig signaleert en preventief handelt. “Er kan door preventief handelen zoveel leed voorkomen worden!”
