Interview met Amber (46 jaar): “nooit gedacht dat ik decubitus kon krijgen…”

1. Kun je jezelf kort voorstellen?

“Ik ben Amber, 46 jaar. Ik ben altijd actief geweest, sport 4 à 5 keer per week, en leef/eet gezond. Tot een operatie vorig jaar mijn leven tijdelijk helemaal stilzette.”

2. Wat gebeurde er na de operatie?

“Ik moest door complicaties wekenlang bedlegerig blijven. Dat was compleet nieuw voor me, want ik was gewend om altijd te bewegen. Thuis kreeg ik ineens last van een soort brandende pijn aan mijn hiel, maar ik dacht eerst dat het vanzelf over zou gaan.”

3. Hoe ontwikkelde de hiel decubitus zich?

“Het ging eigenlijk heel snel van gevoelig naar rode plekken. Ik had geen idee dat decubitus zo pijnlijk kon zijn en zoveel invloed kon hebben op je herstel. De pijn zat ook continu in mijn hoofd.”

4. Hoe gaat het nu, een jaar later?

“Ik ben weer mobiel en sport weer (gelukkig!), maar ik ben nooit meer helemaal klachtenvrij geweest. Ik kan namelijk nog steeds niet slapen met mijn hielen op mijn matras. Het is een blijvende herinnering aan die periode.”

5. Wat heeft je het meest geraakt in deze ervaring?

“Dat één complicatie zoveel impact kan hebben op je dagelijks leven. Ik dacht: ik ben jong (!!) en fit, mijn lichaam kan dit aan. Maar drukplekken hebben me echt maanden teruggeworpen in mijn herstel en zelfs nu beïnvloedt het nog mijn slaap.”

6. Wat zou jij andere jonge patiënten willen meegeven?

“Laat pijn of drukplekken nooit zitten en durf er meteen iets van te zeggen bij de verpleegkundige of huisarts! Hoe eerder je er namelijk bij bent, hoe kleiner de kans op blijvende klachten. En onderschat niet wat bedlegerigheid met je lichaam kan doen, zelfs als je verder kerngezond bent.”