Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in je browser en voert functies uit zoals het herkennen wanneer je terugkeert naar onze site en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de site je het meest interessant en nuttig vindt.
Wondverzorging | “Ineens hoorde ik haar gillen…”
Samen op de fiets
Heerlijk die momenten samen met mijn dochter. Quality time. We zijn gezellig samen naar de stad toe gefietst: even wat boodschapjes doen.
Het was een heerlijke middag, ik keek tevreden naar mijn dochtertje van 3 jaar dat naast me liep. Ze hield mijn hand stevig vast. In mijn andere hand had ik onze fiets vast. Ik zag dat de kleine meid in haar oogjes begon te wrijven, ze werd moe.
Het duurde niet lang of ze keek mij aan. “Papa, ik ben moe”. Ik glimlachte naar haar en tilde haar omhoog. “Ga maar even zitten schat, dan rijd ik je wel” ik zette mijn dochter achterop de fiets. Dat vond ze natuurlijk wel erg stoer. Ze zit altijd voorop in haar fietsstoeltje.
Nu mocht ze gewoon even op de bagagedrager zitten. We liepen langzaam verder, mijn fiets weigerde, mee dat mijn fiets er mee stopte, hoorde ik ook mijn dochter gillen.
Ineens hoorde ik haar gillen
Ik keek om en zag haar kleine voetje tussen de spaken zitten. Ik pakte haar op en probeerde te troosten. Mijn kleine stoere meisje, ze piepte niet snel, dus ze had echt pijn.
Nadat ze wat rustiger was geworden zette ik haar in de fietsstoel en ging naar huis. Op weg baar huis kon ik niet anders denken: “waarom heb ik haar op de bagagedrager gezet.
Ik voelde mij schuldig. Mijn dochter had pijn en ik voelde mij daar verantwoordelijk voor. Thuis aangekomen trok ik haar schoentje en sokje uit.
Ik trof een ontvelde enkeltje aan. Het leek er vrij onschuldig uit te zien. Toch besloot ik even langs de huisarts te gaan. Wie weet wat er inwendig beschadigd is geraakt.
Ontveld enkeltje
De huisarts verwees ons al snel door naar het ziekenhuis. Toch maar even een foto laten maken. We stapten weer dapper op de fiets, de kleine meid natuurlijk wel in haar fietsstoeltje.
Ik hoorde haar af en toe snikken, mijn kleine meisje, wat had ik dit graag over genomen van haar.
Uit de foto’s bleek dat er een deukje in haar botje zat, aangezien het wat kwetsbaar is, werd er besloten gips om te doen.
Onze kleine kleuter, die op ontdekking uit gaat, ondernemend is, mocht nu ineens 2 á 3 weken niet lopen. Leg dat een kleine eigenwijs ding maar eens uit. Maar ik moet zeggen, ze deed het keurig, ze werd behendig in verplaatsten zonder te steunen op haar voetje. Ze mocht pijnstillers hebben en die gaven we haar ook.
Na een aantal dagen merkte we dat ons meisje echt veel pijn had, niets hielp meer. Wij besloten terug te gaan naar het ziekenhuis. Het gips had er een week opgezeten, maar werd er nu even afgehaald ter controle.
Wat we aantroffen liet ons best een beetje schrikken. Het schaafwondje was nu geen schaafwondje meer.
Wie beschermt de huid?
Er werd zilvernitraat op gedaan. Daar overheen kwam er weer gips te zitten. Na een week mochten we weer terug komen.
We moesten vinger aan de pols houden. Onze huid is het grootste orgaan, hij beschermt de rest van onze organen, maar wie beschermt de huid?
Daar zijn wij verantwoordelijk voor. Onze huid is kwetsbaar, en dat bleek nu wel. Hoe snel heb je wel niet een schaafwondje, hoe snel wordt dat “onschuldige “ schaafwondje een diepere wond.
Wat een eye opener.
Wat zijn we dan kwetsbaar. Na een week kwamen wij weer terug in het ziekenhuis. Het gips werd er afgehaald en de wond werd zichtbaar.
Loopgips
Hij zag er al schoner uit. Hij lijkt op te knappen. Er werd besloten dat ze loopgips op mocht. Wat een verademing, ze mocht weer lopen, ze mocht weer verder gaan met haar ontdekkingstocht op de manier zoals het hoort.
Na een week mochten we weer terug komen, dan werd het eraf gehaald. In het weekend kreeg onze kleine meid weer last. Aangezien het gips zacht was, hebben we besloten het er al zelf af te halen.
Die 2 dagen zal wel niet uitmaken. Tot onze opluchting was het wondje weer verder opgeknapt.
Wondzorg
Goed schoonhouden, dat was ons volgende plan. Schoonhouden en verbinden. Gelukkig kom ik uit een gezin met zorg achtergrond.
Genoeg tips en adviezen dus. En het werkte, het wondje knapte steeds meer op. Onze lieve dochter knapte steeds meer op. Dus ook wij knapten op.
Inmiddels is het wondje helemaal dicht. Ongelofelijk de huid… zo een groot orgaan maar zo ontzettend kwetsbaar. Hoe snel een klein schaafwondje zich kan ontwikkelen tot een grotere wond. Tegelijkertijd is de huid ook heel sterk. Kijk de foto’s hoe snel het weer opknapt.
Ons dochtertje is gezond, heeft een goede lichamelijk conditie, dit speelt mee bij wondgenezing. Helaas zijn er ook heel veel anderen mensen die geen goede lichamelijke conditie hebben.
Mensen die ook wonden hebben, maar bij hun het meer moeite kost om het te genezen… wij beseffen dat alle hulp welkom is. Je wilt een wond dicht hebben.
Wij willen graag een stukje hulp hierbij bieden.
JACARE WE CARE FOR YOU
5/5